Piódão is een Portugese parochie van het graafschap Arganil, met een oppervlakte van 36,57 km². De parochie omvat de volgende dorpen en boerderijen: Piódão, Malhada Chã, Chãs d'Égua, Tojo, Fórnea, Foz d`Egua, Barreiros, Covita, Torno, Casal Cimeiro en Casal Fundeiro.

Het dorp Piódão, ligt op een helling van de Serra do Açor. De huizen hebben de traditionele leistenen muren, een overdekt dak met platen en deuren en houten ramen die blauw zijn geverfd. Het aspect dat het kunstlicht hem gedurende de nacht geeft, geconjugeerd door de dispositie van de huizen, zorgde ervoor dat hij de denominatie van "Nativity Presépio" ontving. De inwoners houden zich hoofdzakelijk bezig met landbouw (maïs, aardappelen, bonen, wijnstokken), veeteelt (schapen en geiten) en in sommige gevallen bijenteelt.

De flora bestaat grotendeels uit kastanjebomen, olijfbomen, dennen, heide en giestas. De fauna bestaat voornamelijk uit konijnen, hazen, wilde zwijnen, vossen, wezels, wezels, adelaars, haviken, kraaien, Vlaamse gaaien, patrijzen en kleine knaagdieren.

Momenteel treft de verwoestijning van de binnenzones praktisch alle dorpen van deze parochie. Jongere bevolkingsgroepen emigreerden naar het buitenland of in de kustgebieden op zoek naar betere levensomstandigheden, en keerden terug naar hun oorsprong, vooral tijdens feestelijke seizoenen om het verleden nieuw leven in te blazen en hun leeftijdsgenoten te ontmoeten.

---

De stenen huizen dalen af ​​van socalco terrassen naar de smaak van de berg, en bieden zichzelf aan de ongelovige blik van wie denkt een betoverde nederzetting te hebben gevonden in de Serra do Açor. Zo kwamen we bij Piódão, een van de tien Historische Dorpen van Portugal, die de ontberingen overleefden van de vele winters en zomers van Beira om ons te herinneren aan een bijna vergeten land.

Piódão, in de schemering, ziet eruit als een wieg - een naam waarvoor het ook bekend is - of een dorp uit de verhalen van Hans Christian Andersen. Het daalt af op een helling van de Serra do Açor en verlaat, zelfs in de schemering, een harmonie in zijn stedelijk weefsel van benijdende PDM's, zowel complex als nutteloos. Licht van de kleine ramen, zonder de charme te onthullen van de huizen waarvan we weten dat ze gebouwd zijn in leisteen, van de smalle straatjes op dezelfde steen, van de oude mensen gekleed in het zwart ... En de stilte, nog meer gesloten dan de nacht, alleen herleeft het mysterie van zo magisch verschijning, dat de terugkeer van de vroege ochtend zal ontrafelen, maar niet teleurstellen.


Wat de tijd van het jaar ook is, welk pad je ook neemt (er wordt gezegd dat alles naar de Piódão gaat, zoals Rome, gezien de overvloed aan wegen die naar het parochiehoofdkwartier van Arganil leiden), blijft de natuur niet verrassen met zijn onwaarschijnlijke kleuren , in een wereld gekleed in betonnen as. De sneeuwwitte en de transparantie van de watervallen die in de winter uit de steile bergen afdalen, maken plaats voor de sering van de heide en het geel van de giescas en de carquejas. In de zomer zijn de kersenbomen met rode kersen indrukwekkend, en het volgende seizoen hebben de aardbeien in de bomen dezelfde kleur, terwijl de kastanjebomen op dat moment de honing tonen.

Het dorp Piódão, sinds 1978 geclassificeerd als Onroerend Goed van openbaar belang en geïntegreerd in het Herstelprogramma van historische dorpen van Portugal.

---

De asfaltwegen brachten de toeristen en namen de mensen, de jongere. De oudsten verbouwen het land en produceren wijn die ze opwarmt op lange winternachten, bruin voor de typische bonkte kastanjesoep en verschillende ontbijtgranen. De overvloedige vallei van water is vruchtbaar land. Ook kenmerkend is de aguardente van arbutus, evenals die van honing.

---

In Piódão, is het klimaat warm maar gematigd. In Piódão valt er in de winter veel meer regen dan in de zomer. De gemiddelde temperatuur in Piódão is 12.4 ° C. Het heeft een gemiddelde jaarlijkse neerslag van 1292 mm.

---