---

Piranha's, dateert uit de 17e eeuw. De locatie stond toen bekend als Tapera. Er wordt gezegd dat in een stroom die nu Piranha's wordt genoemd, een caboclo een grote piranha heeft gevangen. Hij bereidde en zoutte de vis en nam hem mee naar zijn woning. Daar aangekomen, ontdekte hij dat hij het hakmes was vergeten. En zich tot zijn zoon wendend, zei hij: "Ga naar de piranha-poort en breng mijn hakmes." Deze versie werd van generatie op generatie doorgegeven en het lijkt erop dat de plaats genaamd "Piranha's" is overgebleven. En toen Tapera na verloop van tijd, ver van puin en verspreide gebouwen, een georganiseerd dorp werd, werd de naam van de Piranha's uitgebreid van de stroom naar het dorp.

De oprichting van stoomvaart, in augustus 1867, langs de route Penedo-Piranhas, gaf de gemeente een nieuwe impuls. De grootste ontwikkelingsfactor is echter de aanleg van de spoorlijn.



Afgezien van de legende, is de term geërfd van de Indianen die aan de oevers van de São Francisco-rivier woonden en de plaats «Pira aî» noemden, wat letterlijk "schaarvis" betekent.



Het dorp Piranhas dateert uit de 18e eeuw. In de regio domineerden twee families: de Feitosa en de Alves. De plaats was aanvankelijk bekend als "Tapera". In de loop van de tijd werd de naam "Piranha's" door verspreide huizen en gebouwen uitgebreid van de beek naar het dorp.



Piranha's werden landelijk bekend om zijn cangaço. Hier vond een episch gevecht plaats tussen een van de bewoners, Seu Chiquinho Rodrigues, en een van Lampião's bendes. Het vuurgevecht tussen de eerder genoemde Piranha-bewoner en de beruchte bende markeerde op een bijzondere manier de noordoostelijke waarden van eer, geloof en liefde voor het gezin. Toen het nieuws kwam dat een van Lampião's bendes de stad was binnengevallen en op het punt stond wreedheden te plegen waar hij ook ging, verlieten de inwoners van de stad de stad in een dringende terugtocht; behalve Seu Chiquinho Rodrigues, aangezien zijn vrouw Helenira Rodrigues de voogd was van de eerste dochter van het paar. Bewogen door liefde voor zijn familie en een fundamentele waarde van eer, bewapende Seu Chiquinho zich met zijn geweer en veel munitie en had hij op het balkon van zijn huis gewacht op Lampião's bende, praktisch alleen. Toen de eerste van de cangaceiros mikte, begon het schieten, gekenmerkt door de moed van een burger die het had aangedurfd om een ​​van de meest gevreesde bendes onder ogen te zien, ter verdediging van de fysieke en morele integriteit van zijn vrouw, aangezien hij haar niet in zo'n situatie kon achterlaten. situatie. In het huis van de Rodrigues (Sobrado) was het tafereel in twee tinten: op de veranda nam Seu Chiquinho, gewapend met zijn geweer, het op tegen Lampião's bende; in de slaapkamer zocht D. Helenira Rodrigues haar toevlucht in haar geloof, bad de rozenkrans en smeekte God om hulp, met gebeden gericht tot de Maagd Maria. Het schieten duurde langer en zou pas eindigen als de bende, die verliezen leed en zag dat ze de stad niet konden binnenvallen, de confrontatie had opgegeven en de stad had verlaten. De noordoostelijke deugd van, het streven naar versterking van het geloof, verdedigde de waarde van het gezin, zelfs in de meest ongunstige situaties, won.



Interessant is dat Lampião zijn bende berispte omdat hij een stad was binnengevallen waarvan de patrones Nossa Senhora da Saúde was, een heilige waarvan hij een toegewijde was. Met het oog op de historische prestatie ontving de heer Chiquinho Rodrigues door het Braziliaanse leger twee exclusieve geweren van de strijdkrachten, waarvan er één werd ontvangen en de andere terug schonk aan het leger als een manier om zijn liefde voor het moederland te tonen. de Piranhas en de botsing tussen Seu Chiquinho Rodrigues en Lampião is dat, 1e beiden werden geboren in Serra Talhada, in de staat Pernambuco, 2e Seu Chiquinho Rodrigues stierf op 3 juni 2002, de verjaardag van zijn geliefde vrouw en de stad die hij had zo dapper verdedigd.



Toen Lampião en zijn bende stierven, gebeurde het dat in het commerciële centrum van Piranhas en in het stadhuis van Piranhas, het hoofd van Lampião en anderen van zijn bende na onthoofding werden ontmaskerd, zodat het voor iedereen duidelijk zou zijn dat het Braziliaanse leger had de strijd tegen de cangaceiros van Lampião gewonnen.



In Piranha's werden ook veel films en documentaires over cangaço en aanverwante onderwerpen opgenomen, zoals Baile Perfumado, met hetzelfde thema als cangaço. In het stadsmuseum zijn verschillende foto's van Lampião te zien, waaronder de beroemde foto die het opstapelen van hoofden op de trappen van het stadhuis laat zien. In hetzelfde museum werkt een van de politieagenten die destijds Lampião en zijn bende hebben vermoord als assistent.



De gemeente wordt nog steeds omringd door de rivier de São Francisco. Piranha's zijn door IPHAN erkend als nationaal historisch monument. Naast de historische lijst, onderscheidt Piranhas zich door het beëindigen van het laatste bevaarbare stuk van de Beneden-São Francisco; omdat het vastzat tussen bergketens, waardoor het de liefdevolle naam Lapinha do Sertão kreeg; omdat hij deel uitmaakte van de zogenaamde Route van de Keizer, passage van D. Pedro II; omdat hij het toneel was van talloze bezoeken van opmerkelijke artiesten zoals Altemar Dutra, die - vanwege zijn grote liefde voor die stad - was geëerd met de Altemar Dutra-snelweg en de naam van de rivieroever. Verder opent de gemeente Piranhas de weg naar de bekende São Francisco Canyon, die bezocht kan worden door middel van catamarans en boten, vaak gebruikt door toeristen.



Bron: BIM, Wikipedia

Foto's: Antonio Martins

---